سنجش غلظت پروتئین در نمونه‌های بیولوژیکی مختلف، از جمله خون، سرم، بافت‌ها و محیط‌های سلولی، از اهمیت بالایی برخوردار است. برای سنجش غلظت پروتئین می‌توان از روش‌های مختلفی استفاده کرد. در ادامه سایت مهر اندیش، چند روش معمول برای سنجش غلظت‌پروتئین آورده شده است.
شناخت روش های تعیین سنجش غلظت پروتئین
1.روش BCA (Bicinchoninic Acid) Assay
یکی از روش‌های معمول برای تعیین غلظت پروتئین است. در این روش، اصل عملکرد بر اساس واکنش بین پروتئین‌ها و ترکیبات بی‌سینکونینیک (bicinchoninic acid) است که منجر به تشکیل یک کمپلکس رنگی می‌شود.
.2روش نانوذرات Bionanoparticle:
در این روش، نانوذراتی با خاصیت تعامل با پروتئین تهیه می‌شود. وقتی که نمونه حاوی پروتئین با نانوذرات ترکیب می‌شود، پروتئین‌ها به سطح نانوذرات می‌پیوندند و این موضوع تغییراتی در خواص نوری نانوذرات ایجاد می‌کند. سپس با استفاده از ابزاری مانند سپکتروفتومتر، تغییرات در جذب نور توسط نانوذرات اندازه‌گیری می‌شود و این مقدار با استفاده از کالیبراسیون با استانداردهای معروف پروتئین تبدیل به غلظت پروتئین محاسبه می‌شود.
3.روش لوری:
یکی از روش‌های کلاسیک برای تعیین غلظت پروتئین است. این روش بر اساس تشکیل کمپلکس‌های فرمالدهید و اسید فسفومولیبدیک استونیتریل (PMSF) با پروتئین در محیط قلیایی استونیتریل (BSA) اساس می‌گیرد. این واکنش‌ها باعث تولید یک رنگ آبی است که شدت آن نسبت به غلظت پروتئین در نمونه تغییر می‌کند.
4. روش نانوذرات NanoDrop:
این روش بر اساس اصل جذب نور توسط محلول نمونه است. دستگاه NanoDrop از یک لامپ نوری UV-Vis و یک سیلندر نمونه با ضخامت بسیار کم استفاده می‌کند. نمونه پروتئینی روی سطح سیلندر قرار می‌گیرد و نور از سیلندر و نمونه عبور می‌کند. با اندازه‌گیری جذب نور توسط نمونه در طول موج‌های خاص، غلظت پروتئین محاسبه می‌شود. این روش بسیار سریع و مستقیم است و نیازی به تهیه استاندارد یا کالیبراسیون ندارد.
5.روش بیورت:
روش بیورت یکی از روش‌های معروف برای سنجش غلظت‌پروتئین است. در این روش، اصولاً از ماده اصلی پروتئین بیورت استفاده می‌شود که با رنگ آمیزی توسط نیتریک اسید اکسیده شده و در نتیجه غلظت پروتئین قابل سنجش است. این روش معمولاً با استفاده از اسپکتروفتومتر انجام می‌شود.
6. روش بیوراد:
روش بیوراد نیز یک روش شیمیایی برای سنجش غلظت‌پروتئین است. در این روش از پروتئین بیوراد استفاده می‌شود که با ترکیب آن با ماده آلی مشخصی و تشکیل کمپلکس، میزان غلظت پروتئین قابل سنجش است.
7. روش بیوآینت:
روش بیوآینت یکی از روش‌های ایمونوشیمیایی است که برای سنجش غلظت‌پروتئین بکار می‌رود. در این روش، از آنتی‌بادی‌ها استفاده می‌شود که به پروتئین‌های هدف متصل می‌شوند و سپس با استفاده از روش‌های شناسایی و سنجش، غلظت پروتئین مورد نظر تعیین می‌شود. این روش معمولاً با استفاده از تکنیک‌هایی مانند الایزا (ELISA) و وسترن بلات (Western Blot) انجام می‌شود.
8. روش بیوسنسوری:
روش‌های بیوسنسوری همچنین در سنجش غلظت پروتئین استفاده می‌شوند. در این روش‌ها، سیستم‌های حسگری برای تشخیص و اندازه‌گیری پروتئین‌ها استفاده می‌شوند. این سنسورها معمولاً بر اساس تغییرات فیزیکی، شیمیایی یا بیولوژیکی که به واسطه تراکم پروتئین‌ها در نمونه ایجاد می‌شود، کار می‌کنند.
مزایای سنجش غلظت پروتئین
در نمونه‌های بیولوژیکی دارای مزایای متعددی است. در زیر، تعدادی از این مزایا آورده شده است:
- تشخیص بیماری‌ها: تغییرات در غلظت پروتئین‌ها ممکن است نشانگر بیماری‌ها و اختلالات مختلف در بدن باشند. با سنجش غلظت پروتئین در نمونه‌های بیولوژیکی مانند سرم، می‌توان به تشخیص بیماری‌ها مانند بیماری‌های التهابی، بیماری‌های کبدی، بیماری‌های کلیوی و سرطان کمک کرد.
- پیش‌بینی و پیگیری بالینی: سنجش غلظت‌پروتئین‌ها می‌تواند برای پیش‌بینی و پیگیری بالینی بیماران مفید باشد. مثلاً در برخی بیماری‌ها مانند سرطان، تغییرات در غلظت پروتئین‌ها می‌تواند نشانگر پیشرفت بیماری و اثربخشی درمان باشد.
- ارزیابی تغذیه: سنجش غلظت‌پروتئین در نمونه‌های بیولوژیکی مانند خون و سرم می‌تواند به ارزیابی وضعیت تغذیه‌ای فرد کمک کند. کاهش غلظت پروتئین ممکن است نشانگر کمبود تغذیه باشد.
- مانیتورینگ در حالت‌های بحرانی: در بیمارانی که در حالت‌های بحرانی مانند سوختگی، صدمه مغزی یا عمل جراحی هستند، سنجش غلظت‌پروتئین می‌تواند در مانیتورینگ وضعیت بیمار و پیش‌بینی عوارض مرتبط با بحران کمک کند.
- پژوهش و تحقیقات: سنجش غلظت‌پروتئین در تحقیقات بیولوژیکی و پزشکی از اهمیت بالایی برخوردار است. این اندازه‌گیری می‌تواند به تعیین عملکرد پروتئین‌ها، مطالعه بیوشیمیایی فرایندهای بیولوژیکی، بررسی تغییرات بهبودی درمانی و سنجش تأثیر داروها کمک کند.
ثبت ديدگاه